سرانجام قصه چت

 

شدم با چت اسیر و مبتلایش / شبا پیغام می دادم از برایش

به من می گفت هیجده ساله هستم /

تو اسمت را بگو، من هاله هستم

بگفتم اسم من هم هست خسرو /

 ز دست عاشقی صد داد و بیداد

بگفت هاله ز موهای کمندش /

کمان ِابرو و قد بلندشبگفت چشمان من خیلی فریباست /

ز صورت هم نگو البته زیباست

ندیده عاشق زارش شدم من /

اسیرش گشته بیمارش شدم من

ز بس هرشب به او چت می نمودم /

 به او من کم کم عادت می نمودم

در او دیدم تمام آرزوهام / که باشد همسر و امید فردام

برای دیدنش بی تاب بودم / زفکرش بی خور و بی خواب بودم

به خود گفتم که وقت آن رسیده /

 که بینم چهره ی آن نور دیده

به او گفتم که قصدم دیدن توست /

 زمان دیدن و بوییدن توست

ز رویارویی ام او طفره می رفت /

هراسان بود او از دیدنم سخت

خلاصه راضی اش کردم به اجبار /

 گرفتم روز بعدش وقت دیدار

رسید از راه، وقت و روز موعود /

 زدم از خانه بیرون اندکی زود

چو دیدم چهره اش قلبم فرو ریخت /

 توگویی اژدهایی بر من آویخت

به جای هاله ی ناز و فریبا /

بدیدم زشت رویی بود آنجا

ندیدم من اثر از قد رعنا / کمان ِابرو و چشم فریبا

مسن تر بود او از مادر من / بشد صد خاک عالم بر سر من

ز ترس و وحشتم از هوش رفتم /

 از آن ماتم کده مدهوش رفتم

به خود چون آمدم، دیدم که او نیست /

 دگر آن هاله ی بی چشم و رو نیست

به خود لعنت فرستادم که دیگر /

 نیابم با چت از بهر خود همسر

بگفتم سرگذشتم را به «فرهاد» /

 به شعر آورد او هم آنچه بشنید

که تا گیرند از آن درس عبرت / سرانجامی ندارد قصّه ی چت