من تو را بخشیدم ...

با تو هستم

 ای ماه!

ای که هر شب پشت پلکهای ترم

پرسه کنان می چرخی!

تو مرا یاد کنی یا نکنی،

من به یادت هستم.

تو مرا

ناب ترین نقش سکوتی،

که بر بوم دلم حک شده است.

تو همان تردیدی ، عشقی،

تو همان خاطره ی شیرینی،

کز کنج دلم پر زده است.

***

با تو هستم

ای ماه!

چه بخواهی یا نخواهی

من تو را خواهانم!

تو مرا هاله ی نوری،

تو مرا حسی مردد، ته یک بغض کلامی،

تو همان لیلایی!

نه ؛

تو همان شیرینی!

که به جام من ِ فرهاد، تلخی ناب

ارمغان آوردی!

***

با تو هستم

 ای ماه!

تو مرا یاد کنی یا نکنی،

من تورا یاد آرم.

من ، تو را خواهانم.

تو مرا یاد آور،

تو مرا شاهانه

نه...

مهربانانه ببخش.

من تو را بخشیدم.

رها – مرداد 92