هلیای من!
بردن نامت؛
جاری ساز آرمش بر قلبم است،
و عظمتت رعشه ای غریب برتنم جاری می سازد،
رحمتت را هماره بزرگ پنداشته ام،
اما،
عدلت نگرانم می کند.
پس فضلت را از عبد حقیر خود دریغ مدار،
چه اگر چنین کنی؛
هرگز!
در پیچ و خم زمین گیر نخواهم کرد
و تجربه پرواز به فراموشی سپرده نخواهد شد.
رها ... مرداد 92